870/ Ta chwila...

Idzie burza, pachnie ziemią zroszoną deszczem,

przed wieczorem będzie ulewa jeszcze...

Jest ciepły wieczór i nie przeszkadzają mi grzmoty- lubię burzę.

Lubię ją z lat dziecięcych, kiedy biegało się boso po kałużach.

Zawsze wprawiała mnie w zachwyt- uwielbiałam snuć o niej piękne obrazy.

Nie przeszkadzało mi, że większość ludzi unika burzy w panice...

Te kilka zdjęć zrobiłam z perspektywy 6 piętra, gdy chmury układały się do tornada,

gdy w oddali słychać było głośne "pomrukiwania", 

a ja za chwilę musiałam wyjść na Eucharystię ;) 

Skończyło się jednak "na strachu", bowiem zerwał się silny wiatr i rozgonił

to "całe towarzystwo" burzowe i tyle...

Dwie godziny później, gdy wracałam z Eucharystii, towarzyszyły mi rozkrzyczane jaskółki,

które obniżyły lot za owadami. Nie sposób zrobić im zdjęć, bowiem poruszają się zbyt szybko  

Pozdrawiam i życzę wspaniałych chwil :)

Jadwiga